هرکالایی  که  به انبار  وارد  می شود ابتداء استاندارد سازی می شود  بعتی  اول  کارشناسی  شده  که  آیا  کیفیت  آن  مورد  تأئید  است ؟ ،  کمیت  آن  برابر  با  سفارش  خواسته  شده  است یا نه ؟ ، وحال که  تمام فیلترهای  تأئبدیه  را  طی کرده  ؛  این سوال پیش می آید  که کالای وارد شده در کجا  باید  استفرار یابد  بعنی  در کجای  انبار  انباشته  می شود.
 در  بک انبار  حتّی  در یک  انباری  کوچک  ،  هرکالایی  یک  جایگاه  خاصی  برای  خود  دارد و معمولاً   در بالا ، کنار و یا جلوی  مکان  آن  کالا  ، نام  کالا  بر روی   یک تابلو  یا کاغذ و نظایر  آن که  معرف  جایگاه  آن  می باشد  ؛ نوشته  می  شود.  
در انبارهای بزرگ  و یا حتّی  کوچک  که  دارای  ساختار علمی  است   برای یک  کالا ، از  یک  آدرس  پستی   و یا  کدینگ  استفاده  می شود. 
کدینگ :  به  آدرس  استقرار  یک کالا  در انبار گفته  می شود که  معمولا  از  شیوه های  استاندارد  استفاده  می شود ؛ مثلا  جایگاه  کالایی  چون  دفتر  بدین  گونه  نیست  که  برروی  یک  قفسه  نوشته  شود  دفتر ۱۰۰ برگ ، بلکه قفسه های  انبار نام  گذاری  شده  که  این  نام  عبارت  است  از  عدد  یا  حروف  و با  ترکیبی  از آن  و یا  شکلی مانند همین  ترکیب  و تلفیق ، به هر صورت قفسه های انبار نام گذاری می شوند  ؛ مانند :   قفسه  1 و 2 و3 و غیرو  و یا  قفسه  الف  و  ب  و ...      یا  A , B , ....  و یا  الف  یک و غیرو  و چون  آن دفتر مذکور  در زیر  گروه  نوشته  ابزار  است  پس  تقسیم  بندی  بعدی  در  خصوص  ماهیت  کالا  است  تا  گروه  های  اصلی  شناخته  و متمایز  گردد  و سپس  زیز  گروه ها  و زان پس  گروه های  فرعی  و   فرعی  تر  و دست  آخر  نام  خود  کالا  در لیست  کدینگ  قید  می  شود  و حال  اگر  در یک  انبار  ،  سالن ها  با  حروف  فارسی  و قفسه  ها  با عدد  فارسی   تعیین  شود  و به  عنوان  مثال  نوشت  افزار ها  در  سالن   ج    باشد  و   دفاتر  در قفسه   4   در  ردیف عمودی  پنجم  و  افقی  سوم  باشد  و برای  خود  کالا  که  مثلا  دفتر  100 برگ  فانتبزی  کوچک  باشد  عدد  شناسه  17  در نظر گرفته  باشند ؛ کد شناسایی  کالا  عبارت  است  از  ج / 4 - 5 - 3- 17  ،   یعنی  این  شماره  یا شناسه در  این  انبار   کد مختص  دفتر  100 برگ  کوچک  است  که  این  کد  هم  مؤبد  نام  کالا  است  و هم   تعببن  کننده  مکان  استقرار  کالا